Galapagos en Ecuador, we zullen je missen

Ecuador, Guayaquil, donderdag 28 januari 2016, 15.00 uur

'Het regent, het is tijd om te gaan.' Het is vroeg in de morgen in Guayaquil en ook nu blijft de regen met bakken naar beneden vallen. El Nino laat zich duidelijk zien.

Een dag voor onze aankomst in Guayaquil lezen we in de krant dat een historisch record is gebroken en extreem veel regen is gevallen. We zien foto's van straten in Guayaquil die blank staan met bussen voor de helft in het water en de melding dat alle vluchten geannuleerd zijn.
Maar de volgende dag breekt de zon weer net zo snel door en zijn de straten zelfs droog als we ons na onze vlucht vanuit Galapagos door de taxi naar onze hostel Dreamkapture in het noorden van Guayaquil laten vervoeren.
Ik laat me meteen in het zwembad zakken van onze hostel midden in de binnentuin vol palmbomen en huispapegaaien. De temperatuur is tropisch, mede doordat de warmte blijft hangen tussen de gebouwen van deze drukke stad, heel anders dan op de Galapagos eilanden en op de boot waar steeds een verkoelende wind waaide.

Het valt me op dat voor alle buurtwinkels tralies zitten, waarachter het personeel de koopwaar aanrijkt, net als onze hostel die is afgesloten door een zware deur en waar boven elke muur schrikdraad zit. In de moderne winkelcentra een straat verderop staat bij elke ingang een zwaar bewapend agent.
Ook in het centrum nabij de boulevard Malecon, waar we de 444 treden trotseren naar de top Fortin del Cerro, staat bij elke hoek een agent. Welkom weer terug in de grote stad!
Vroeger was dit trouwens het meest onveilige gedeelte van Guayaquil, maar de plaatselijke autoriteiten hebben de bevolking gestimuleerd om op een eerlijke manier hun geld te verdienen, waardoor er na elke tien treden een horecagelegenheid is verrezen van bar, cafetaria tot restaurants toe. De tocht naar boven is de moeite waard: het uitzicht over de rivier, moderne gebouwen en de oude huizen is fantastisch.
Als afsluiting gaan we naar Parque Historico Guayaquil, waar luiaards, kaaimannen en tal van andere tropische dieren te zien zijn en ik me weer even waan in de mangroves van de Amazone. Er staan zelfs koloniale gebouwen, die me doen denken aan Cuenca. Het is Ecuador in het klein en een klein detail: de toegang is gratis.

De rugzakken zijn gepakt. Een laatste cappachino. Over een uur gaan we gegrilde kip met aardappelsalade bij ons favoriete restaurant scoren en dan zit onze vakantie er weer op.
Zowaar: de eerste zonnestralen dienen zich aan.
Ik heb nog even het laatste weerbericht in Nederland gecheckt: morgenmiddag lichte regen en aan de kust zuidwestenstrorm met windstoten tot 75 km per uur.

Voor ons staat vast. Ecuador en Galapagos: te extranamos.