Cultuur opsnuiven

Ecuador, Guayaguil, 16 januari 2016

'Hoe komen we bij de ruines van Ingapirca?'
De dame in haar rode wijde rok, gehuld in een groene omslagdoek en een witte bolhoed tegen de zon kijkt ons meewarig aan. Zo vroeg in de ochtend moeten we haar duidelijk niet lastig vallen.
De assistent van de publieke bus in Canar schiet ons te hulp. 'Met deze bus kan je naar El Tambo gaan, daarna overstappen op de bus naar Ingapirca.'
Om 8.45 uur arriveren we bij Incapirca, wat zoveel betekent als Incamuur, hoog op een heuvel gelegen, dat gebouwd werd toen de Inca's tegen de 15e eeuw hun gebied uitbreidden tot in Ecuador. Een groepje bruine lama's zijn op hun hoede als we hen voorbij lopen.
De Engels sprekende gids laat nog een half uur op zich wachten, maar zonder hem mogen we het terrein niet op. Toch zijn we blij met hem: van het hele complex rest slechts nog wat stenen en dankzij zijn uitleg weten we dat de Imca's jonge meisjes van zestien jaar oud vanwege hun maagdelijkheid als concubines hielden.
Hij praat vol verve over de Canari die deze plek meer dan vijfhonderd jaar in handen had. 'Deze unieke plaats was door de Canari ooit bedacht, omdat elke zuil de stand van de zon aangaf op een bepaald uur. Iedereen heeft het over de Imca's, maar het was de Canari die voor de Imca's de keuze bepaalde van de plek van de Tempel van de Zon. Het blijft bijzonder hoe men toendertijd de grote zware rotsblokken op elkaar stapelde en zonder cement een tempel wist te bouwen.'

Ook al is Canar een gemoedelijk plaatsje, de tijd dringt, dus gaan we verder naar Cuenca. Dit is met recht de mooiste stad van heel Ecuador: prachtige architectuur, bloemrijke binnenplaatsen, keienstraten en groene marktpleinen.
In het backpackershostel Yakumama strijken we neer: ik geniet van de binnentuin en Jeroen doet een middagdutje in de hangmat. Tijdens de happy hour - elke hostel/ bar/ restaurant heeft dit - nemen we de heerlijke cocktail Mojito en zwerven daarna door de bruisende oude stad.
We kunnen geen genoeg krijgen van de stad en stappen daarom de volgende dag in een dubbeldekkersbus voor een rondtoer, af en toe bukkend om de electriciteitsdraden te ontwijken. Vanaf de witte kerk van Turi hebben we een geweldig overzicht over de gehele stad. De gids trakteert op een plaatselijk alcoholisch drankje in een winkeltje. Leuke verkooptruc, maar de smaak van het drankje is er niet minder onder.

Op dit moment zijn we in Guayaguil. Wat is het hier wennen. Een grote rommelige stad met veel verkeer, waarvan we de boulevard binnen een half uur bekeken hebben. We kunnen het niet laten om een drankje nuttigen bij de Guayaguil Yachtclub.
In het stadspark Bolivar schrik ik me rot, als ik over een leguaan struikel. Er blijken hordes leguanen in het park rond te lopen: een voorproefje op de Galapagos eilanden.

Ja, het wordt tijd om het vaste land te verlaten. Galapagos, here we come.
Om 8.20 uur vertrekt ons vliegtuig naar Santa Cruz, waar we twee dagen lang zelf op zoek gaan naar bijzondere planten en dieren, waarvan er vele nergens anders op aarde voorkomen. Op 18 januari schepen we definitief in op de boot 'Darwin' en laten ons zeven dagen meevoeren naar de andere eilanden van de Galapagos.

Bedankt tot nu toe voor al jullie enthousiaste reacties.
Volledig off-line zullen we zijn, dus voorlopig zullen jullie het zonder de reisverhalen moeten doen.

Hasta luego!

Jeroen en Desiree