Gestrand in Gondar

Gondar, 14 januari 2011

Inmiddels hebben we Bahar Dir achtergelaten: onze duurdere kamer hadden we na 1 nacht al omgeruild voor een 4x goedkopere kamer: 80 Birr = 4 Euro. Met de Amerikaanse vrijwilliger Kate zijn we met de plaatselijke bus -het duurde een half uur, voordat deze vol zat en kon vertrekken- naar Durbete geweest: een klein dorp, waar de 24 jarige Kate vanuit Peacecorps sexuele voorlichting geeft aan de kinderen op school (een onderwerp waar men thuis niet over praat, maar ook voorlichting aan de bevolking o.a. prostituees over de kans op HIV. Ze had een klein stenen huisje tot haar beschikking, een uitzondering tot de rest van de plaatselijke bevolking, die in huizen woonden, die slechts uit ijzeren golfplaten bestonden.
Ze had er bijna een jaar op zitten van de 1 1/2 jaar, echter de veranderingen gingen erg langzaam. De politiek gedoogde haar organisatie. Ethiopie zou democratisch moeten zijn , maar er zat al 20 jaar dezelfde minister president: bij de verkiezingen werden tegenstanders geintimideerd, iedem de bevolking.
We werden door Kate en een Ethiopische collega meegenomen naar het land, waar het graan werd bewerkt: een boer liet 5 stieren de gehele dag rondjes lopen op het gewas, waardoor de graankorrels verzameld konden worden. Onderweg zagen we we vrouwen, die de door hun gekochte etenswaren van de markt op hun hoofd droegen, mannen met ezels vol bepakking, herders met talloze schapen. De kinderen begroetten ons verlegen, waren nieuwsgierig. We gaven ze pennen, waar ze erg blij mee waren.
De lunch in een plaatselijk restaurant bestond uit een groete pannekoek met allerlei groenten en sauzen, die we met elkaar deelden en met de hand aten.
We mochten de koffieceremonie niet missen: een Ethiopische dame, gekleed in een lange witte jurk met groene en rode opdruk (erg kleurijk) brandden koffiebonen op een open vuur, daarna werd het gestampt en in de koffiepot met gekookt water vermengd: we kregen 3 x koffie: de laatste koffie was de slapste!!
Terug kregen we een lift van 2 Ethiopische jonge mannen: ze wilden niets hebben voor de rit: heel bijzonder, omdat we de volgende dag het tegengestelde meemaakten: we hadden namelijk een prive-bus geboekt, maar kwamen in een minibusje terecht, die regelrecht naar het busstation reed om andere passagiers bij elkaar te verzamelen: het duurde ruim 1 1/2 uur voordat het busje vol zat en we konden vertrekken naar Gondar!
Hier konden we een leuk pension vinden: een prive kamer met douche/ toilet: echter tot op heden nog niet kunnen douchen, omdat er geen water was. Vanmiddag kwam er een klein straaltje uit de kraan, en dat is het waar we het mee kunnen doen.
Bij het busstation voor buskaartjes gevraagd naar Aksum: echter alles zat vol, i.v.m. een plaatselijke ceremonie, waar iedereen naar toe wilden gaan. Dus hebben we gisteren ons tempo in een lagere versnelling gezet: we bekeken midden in het centrum van Gondar de compound met restanten van de paleizen, inclusief hun sauna, paardestallen van de vroegere koningen: veel was nog intact. Buiten de stad: het badhuis, die men op dit moment laat vollopen i.v.m. het TimKat festival: over een paar dagen, gaan duizenden mensen hierin baden!!
Vandaag hebben we een tocht gemaakt naar het begin van het prachtige Simien gebergte : het leek wel een schilderpalet door de erosie, beplanting en verschillende soorten bomen. Onderweg kwamen we grote groepen apen (babooms) tegen.
Midden in de bergen was een oude man graan aan het bewerken. We brachten een bezoek aan zijn familie: zijn vrouw, zoon met vrouw en kind: ze woonden in een huisje, dat grotendeels bestond uit klei en een rieten dak.
Ze maakten koffie voor ons en boden ons eten aan (en dat terwijl ze het niet breed hebben, zo gastvrij!!)

Morgen gaan we naar Grogory, een plaatsje aan het Tana meer, tenminste als we een bus kunnen vinden. We hebben voor de zekerheid onze kamer in het pension voor een nachtje aangehouden!!

N.B. Ons programma voor het verre noorden hebben we toch maar laten vallen, i.v.m. het op tijd zijn voor het komende TimKat festival in Lalibela op 19 januari: we moeten zeker nog een keer terug naar Ethipie!!

Groeten van Desiree
(Jeroen is even de plaatselijke honingwijn aan het proeven!!)