Romatisch samen op een houseboat.

Madurai, 8 januari 2009

Inmiddels hebben we Kochi achtergelaten en zijn via Allapuzha (Alleppey) en Kumily (het nationale park Periyar) naar Madurai doorgereist. Teveel ervaringen om hier even te noemen.

Daarom een beschrijving van onze reis van 24 uur op een traditionele woonboot in Alleppey:

Op zondag 4 januari 2009 kwamen we om 9.00 uur aan boord van een traditonele bamboehouten woonboot en maakten kennis met de bemanning: we hadden 3 stafleden tot onze beschikking: de schipper, de kok en de bediende. Ze vroegen ons direct: wat wilden we eten voor de lunch, diner en ontbijt en gingen inkopen doen.

Wij konden ondertussen onze spullen in onze slaapkamer installeren: we hadden een volledige uitgeruste slaapkamer met bed, schone handdoeken, zeep, muskietennet, bureau met stoel, badkamer met prachtige tegels op de vloer, douche en toilet. Daarna zettelden we ons op het beneden verblijf met ligstoelen, waar we ieder een kokosnoot kregen aangeboden. We waren benieuwd naar de rest van de woonboot: een bovendek met relaxstoelen en matrassen, beneden een keuken, waar voor ons gekookt werd en het benedenverblijf waar tevens een gehele zitkamer was ingericht: en dat alleen voor ons tweeen…!!!!

De boot vertrok om 11.15 uur richting de smalle kanalen van de backwaters, langs de vrouwen die hun was deden in de rivier: ze doopten de was in het water, schrobten de zeep erover heen, sloegen de was tegen de stenen en wrongen het uit, zich niet storend aan onze blikken. Vele huizen waren vaak alleen per boot bereikbaar: regelmatig voeren vele kleine bootjes langs ons heen, volgeladen met huisraad en mensen.

Op een rustige plaats legden we aan en werd onze lunch geserveerd: 5 soorten kerries, rijst, kip, eend, ananas: geheel op indiase wijze klaargemaakt–not too spicy-.
Tijd voor een middagdutje, waarna we de reis vervolgden door echte smalle kanalen, waarbij onze boot een tegemoetkomende woonboot niet helemaal kon ontwijken en licht aanraakte: op Indiase wijze begroette de bemanning van beide boten elkaar: aanwijzingen werden gegeven en men voer verder, ieder met een lichte deuk in hun bamboedak: who cares!???!!

We kregen thee en koffie aangeboden. Regelmatig kwam de bemanning vragen of we nog iets wensten. Op mijn vraag of er nog orangejuice was, begaf men zich naar een winkeltje aan de oever en werd terstond voor mijn wens in vervulling gebracht. Een staflid wilde zijn kwaliteiten op gebied van vissen laten zien: met een handgebaar gooide hij een visnet in het water: zowaar 10 minuten later was dit net gevuld met verschillende kleine visjes.

Jeroen vertelde de schipper over zijn zeilervaringen en… hij mocht het roer overnemen: wel even wat anders dan onze zeilboot, deze boot had de neiging om snel van koers af te wijken, dus Jeroen moest regelmatig het stuur omgooien. Even later deed de zonsondergang de vissersbootjes op de backwaters rood oplichten…..

Er werd voor ons een plaats langs de kant gezocht om de nacht door te brengen, het diner werd ons voorgezet, dit keer met fijn gekruide vis: zelfs ik, die niet zo van vis houd, heb alles opgegeten!! Nog even samen genieten van de avond: wat een rust, we hoorden slechts af en toe wat vogels of peddelenden bootjes....

De volgende dag zijn we om 7.30 uur opgestaan: voor ons zagen we kinderen zich wassen in het water en vrolijk met elkaar spelen. Het ontbijt was net zo perfect als de andere maaltijden: gebakken ei, geroosterd brood, koffie, thee, ananasjam.. De motor werd gestart en konden we nog een uur genieten van de backwaters. Het was tijd om afscheid te nemen, helaas….

Nu zitten we in de stad Madurai, wat een verschil.. riksja’s die nietsontziend (voetgangers waren hun leven niet zeker) ons al vervoerd hebben naar de mooiste tempel hier in India, vanavond is er een festival bij de tempel.. We krijgen er geen genoeg van: Ja, India heeft ons hart gestolen..

Hartelijke groeten van
Jeroen en Desiree.