Berneo

Kuching,maandag 21 december 2009, 16.00 uur

Beste mensen.

Wat vervelend dat jullie zo in de sneeuw zitten. Al hoewel Jeroen er toch wel een klein beetje jaloers op is.. vertel ons maar niet dat er ijs ligt, want dan komt Jeroen er zeker meteen aan!!

Terwijl Jeroen eindelijk zit te zonnen op het dakterras van ons guesthouse B&B Inn in Kuching (Borneo) kijk ik terug op de afgelopen dagen.
Het heeft erom gehangen of we de 521 meter hoge Petronas Twin Towers konden bezoeken: om 6.00 uur opgestaan, met monorailtrein naar de torens, vanaf 6.45 uur in de rij gestaan, met 20 mensen voor ons verzekerd van een ticket dachten te zijn, inmiddels het verhaal hoorden, dat de gidsen er al om 4.30 uur waren en ieder 22 tickets mochten nemen, de overige wachtenden 5 tickets p.p., vol spanning de ticketuitgave gevolgd op het digitale bord: de 40 tickets van 9.00 en 9.15 uur waren binnen een paar minuten op, andere tijden op de dag volgden snel, wij kregen volgnummer 76, hoeveel gidsen waren er voor ons??
Enfin we kregen onze free ticket voor de tijd 9.30 uur. Even later zagen we een echtpaar met volgnummer 237 een ticket krijgen en dat was pas 1/6 van de rij..hoe lang (kort) zou het nog duren voordat de duizendste ticket voor die dag was uitgereikt, het was pas 9.00 uur!?!
We werden in een moderne wachtruimte geloodst en kregen een film te zien van het ontstaan van de torens: in 1996 volledig afgebouwd met maar liefs 84 etages. Wij gingen de lift in, die ons in enkele seconden naar de 41e etage bracht, op 170 meter hoogte naar de brug tussen de 2 torens. Het uitzicht was prachtig: de fonteijn en roodwitte steenen beneden en naar boven kijkend op de vooral uit ramen bestaande torens. Vooral de glazenwasser die er bezig was, had onze bewondering. Die had er zeker een dagtaak aan en voor het jaar om was kon hij weer opnieuw beginnen!!
Verder was KL goed te voet te bereiken, echter ware het niet dat de regen met bakken uit de lucht kwam! Maar we zouden geen Nederlanders zijn als we ons hierop niet hadden voorbereid: met regencapes liepen we naar het aquarium, waar we de haaien en roggen boven ons heen zagen zwemmen, even later naar de KL toren en daar van het panoramisch uitzicht op de stad genoten, via een aangelegde jungle richting de straat en voor slechts 20 RM (4 euro) per taxi laten vervoeren naar het oud koloniale treinstation en onderuit gezakt op een terrasje hebben we het wandelend publiek op de markt van de Chinese wijk aan ons voorbij laten gaan..


De volgende dag vroeg op naar Melaka:
De bustocht vanuit KL was 2uur, locale bus 15 minuten naar het centrum:
Plein met fontein, vele Riksja's (fietstaxi's) versierd met gele linten en belletjes, roodbruingeverfd stadhuys, museum en kerk. Aan de andere kant kanonnen, smalle brug en een (Hollandse) molen. Met een rondvaartboot door de stromende regen langs de smalle kanalen, even later geflanneerd over de Jonker en Heerenstreet, uitgerust op de Harpers terras met een Nederlands echtpaar met het uitzicht op de Varanen (grote hagedissen, leken wel klein uigevallen krokodillen)in het kanaaal en als afsluiting gegeten in Art cafe Orang Belande met een Nederlander als eigenaar: we wisten dat de Nederlandse invloed in Melaka vroeger heel groot was, maar zelfs nog op de dag van vandaag ?!?
Via de avondmarkt naar de taxi, waarbij Jeroen zich in de haast verkeek en in een diepe goot naast de stoep verstapte en met opengeklapt vel van de dikke teen weer richting KL begaf, en dat terwijl het natte tropische oerwoud op ons zat te wachten in Borneo, waar we de volgende dag naar toe zouden gaan...

Inmiddels zijn we al weer ruim 1 1/2 dag in Kuching in Borneo, de vliegreis duurde slechts 1 uur en 40 minuten.
Het doet erg rustig aan, ondanks dat er een Hiltonhotel en vele andere grote hotels staan aan the waterfront, met zijn boomrijke en met kleine lichtjes versierde boulevard en een centrum met vele winkels, de marktkraampjes met hele vriendelijke mensen die ons steeds weer welkom heten in Malaisie doet ons weer herinneren dat we in Azie zijn.
Vandaag heeft de gehele dag de zon geschenen en zowel Jeroen als ik zijn al aardig (rood)bruin gekleurd, dat gaat erg hard hier, zelfs factor 30 kan er niet tegenop.
Morgen zoeken we de rust op in het Bako National Park waar we een nachtje blijven en op eigen gelegenheid een trail gaan maken. Wellicht komen we dan echt de Orang Oetangs tegen, die we vandaag slechts heel in de verte hebben kunnen spotten in het nabij gelegen natuurpark Sepilok.

Hartelijke groeten,
Desiree
en natuurlijk van Jeroen, die ik snel zal gaan redden voordat hij volledig gewond (naast ontvelde dikke teen, de rest verbrand?) met spoed naar Nederland vervoerd moet gaan worden...