Omo vallei 21 januari - 29 januari 2011
Door: Webmaster
29 Januari 2011 | Ethiopië, Addis Abeba
Beste mensen
Hier het het laatste gedeelte van onze reis in Ethiopie.
De 20 ste januari, 3e dag van het Timkat festival in Lobelia is het nog drukker dan voorheen: dat Gondar the place to be zou zijn, wordt op deze dag volledig achterhaald: het kan niet op: een inmense hossende stoet van kleurrijke zingende mensen die de dragers van het schilderij van Sint Michael volgen naar de St George kerk boven, geweldig!!
We moeten ons van het geheel lostrekken, en gaan snel op weg naar de andere kerken., die deels in de bergen verscholen liggen. Er is bij elke kerk een ingang voor de priesters, een 2e voor de mannen en een derde ingang voor vrouwen.
De indeling verschilt per kerk: soms 9 kamers, soms 12 kamers. In ieder geval is er welke bij elke kerk een aparte ruimte waar alleen de priesters mogen komen en soms de mannen. De gids laat Jeroen de heilige kamer zien, terwijl hij me gebaart, dat ik in de ruimte ernaast moet wachten. Even later komen ze keuvelend terug, maar vertellen niets over wat ze daarvoor gezien hebben.
Via de buitenwijken passeren we de huizen van klei en daken die van golfplaten zijn gemaakt en toch lijken de mensen blijmoedig als we hun voorbij gaan: de vrouwen met een jerrycan op hun schouder van maar liefs 25 liter water en hun kinderen die steeds vrolijk naar ons roepen: What is your name?
De volgende dag staan we vroeg op, echter niet vroeg genoeg: het busje dat ons naar het vliegtuig zou brengen staat ons al op te wachten: 8.00 uur i.p.v. 9 uur. Het is toch moeilijk om goede afspraken te maken in Ethiopie: of ze zijn uren te laat of zoals nu te vroeg!!
Het vliegtuig is op tijd en na een vlucht van een uur, landen we in Addis Ababa. Onze chauffeur Sultan staat ons al op te wachten met de jeep, en samen met Alexander en Matties, de Spanjaard (die we ook via internet hebben benaderd voor de jeeptoer) vertrekken we richting supermarkt. Het blijkt een supermarkt bij een benzinestation te zijn: erg duur, weinig keuze en dat voor een 9 daagse trip. We tekenen af: 1500 Birr= 67 Euro , voor 4 personen. Daar kunnen we normaal 9 dagen uit eten voor gaan in Ethiopie!!
Via een prachtige bergroute, lans een uitgegestrekt meer komen we in Ziway aan in het beste hotel van de stad:Bekele Mola hotel, schone kamers, frisse lakens en een warme douche voor 150 Birr= 6,75 Euro per nacht. De steak met gebakken aardapplene en groente maakt onze dag weer goed.
Na een goede nacht vervolgen we onze weg door de Omovallei, via Butajira, Hosanna, Sodo naar de Dorze tribe. De weg is slecht: harde zandweg met veel hobbels, gaten en losse stenen... en ja hoor: lekke band en dat in de hitte van 35 graden. Ik heb het te doen met onze chauffeur, die gelukkig hulp krijgt van een voorbijganger. Na een uur kunnen we weer rijden en bij een politiepost stoppen we om te betalen, zodat we het gebied van de Dorzebevolking kunnen bezoeken. We verblijven in een lodge met hutjes vlakbij het dorp (dat ook slechts uit een paar rieten hutten bestaat!!) De Dorze stam slapen er op de grond, waar slechts wat stro ligt met doeken erover. Het eten koken ze nog op open vuur met kolen. Ze zijn wel duidelijk toeristen gewend: bij elke foto die we willen maken roepen ze: 2 Birr!!
's Morgens om 6.00 uur worden we wakker van het gezang, dat uit een kerk komt: het is zondag. Tijd om de omgeving te verkennen: bamboebos, een aantal vrouwen die voor de kerk aan het bidden zijn, terwijl hun mannen in de kerk zitten (deze situatie komt me bekend voor!!), een meisje dat water haalt van de waterplaats: een pijp die via de berg naar beneden loopt.
Even later zie ik mannen met een doek om hun hoofd en een omslagdoek om hun heup (een gewone broek is waarschijnlijk te warm voor hun), de vrouwen dragen felgekleurde jurken en een sjaal om hun hoofd als bescherming tegen de zon.
We trekken weer verder: gebergte, daarna vlak land met metershoge termieten hopen over zeer slechte hobbelige wegen, wat wederom en lekke band tot gevolg heeft. Gelukkig toch nog tijd om Erboreau stam te bezoeken: halfnaakte mannen en vrouwen, behangen met sieraden en deels beschilderd gezichten.
Even later komen we in Turmi aan: Greenhotel met donkere warme kamers, met als meubilair slechts een kaal bed en toilet is een gat in de grond em de douche geeft alleen koud water. We hebben geen zin in weer een "pannekoek met alleen saus, dus besluiten we op de kamer te koken: macaroni, saus , groenten en daarna weer snel naar buiten: het is er erg warm, zo zonder aircondition.
De volgende dag is er markt: ik heb me in een stoel aan de weg voor het hotel laten zakken en kijk mijn ogen uit: groepen mensen, meestal vrouwen, die allerlei koopwaar op hun schouders dragen: houten takken, zakken met graan, souvernirs. Later op de markt zie ik de vrouwen druk aan het werk, terwijl de mannen met elkaar wat zitten te drinken.
"s middag gaan we naar de ceremonie als voorbereiding voor een trouwerij bij de Hamerstam. De vrouwen zijn aan het dansen en laten zich slaan door de mannen om te laten zien hoe stoer ze zijn en dat ze achter het huwelijk staan van hun mannelijke familielid.
Als afsluiting verzamelt iedereen zich bij een aantal stieren, die door een aantal mannen bijeen worden gehouden. Even later rent de aanstaande bruidegom poedelnaakt over de stieren heen om zijn mannelijkheid te tonen!
Het is tijd om weer verder te gaan: de regering heeft roet ons programma gegooid: vanwege een congres met alle boeren uit de omgeving kunnen we een deel van onze route niet doen, de stad Jinka is onbereikbaar door afzettingen. Via Key After (vernoemd naar de rode grond, waar de bergen uit bestaan) komen we in Korso aan, waar de mensen met oranje gestreepte kleding loopt, vol met gaten erin, kapotte ritsen en vuil. Geen wonder met al de stoffige wegen! De kamers in de geusthouse zijn somer, maar wel schone bedden dit keer, helaas wel direct naast de plaatselijke luidruchtige bar.
De meest bezondere ervaring vind ik wel het bezoek aan het Koncho dorp met de Karostam, waar we hebben gekampeerd.
De mensen zijn over hun hele lichaam beschilderd, slechts gekleed in omslagrokken, de mannen met geweren over hun schouders, de vrouwen met lange kettingen over hun borsten.
's Middag zit men gemoedelijk met elkaar wat te drinken, waarna de mannen even later op pad gaat om wild te schieten. Dat we daar 's nachts in onze tenten zijn gaan slapen, even buiten de omheining van het dorp, de wilde beesten nog niet eens zover van ons vandaan..
De volgende dag hebben we moeten afzien: 425 kilometer over de onverharde wegen met kuilen, alleen dit keer geen lekke band.
We zijn op tijd in Addis Ababa, waar we het vliegtuig naar Nederland nemen.
Zie foto's: http://www.albelli.nl/onlinefotoboek-delen/B68EED13-12D1-4AD0-8D56-1AF2220A0660
Hartelijke groeten van Jeroen en Desiree
Hier het het laatste gedeelte van onze reis in Ethiopie.
De 20 ste januari, 3e dag van het Timkat festival in Lobelia is het nog drukker dan voorheen: dat Gondar the place to be zou zijn, wordt op deze dag volledig achterhaald: het kan niet op: een inmense hossende stoet van kleurrijke zingende mensen die de dragers van het schilderij van Sint Michael volgen naar de St George kerk boven, geweldig!!
We moeten ons van het geheel lostrekken, en gaan snel op weg naar de andere kerken., die deels in de bergen verscholen liggen. Er is bij elke kerk een ingang voor de priesters, een 2e voor de mannen en een derde ingang voor vrouwen.
De indeling verschilt per kerk: soms 9 kamers, soms 12 kamers. In ieder geval is er welke bij elke kerk een aparte ruimte waar alleen de priesters mogen komen en soms de mannen. De gids laat Jeroen de heilige kamer zien, terwijl hij me gebaart, dat ik in de ruimte ernaast moet wachten. Even later komen ze keuvelend terug, maar vertellen niets over wat ze daarvoor gezien hebben.
Via de buitenwijken passeren we de huizen van klei en daken die van golfplaten zijn gemaakt en toch lijken de mensen blijmoedig als we hun voorbij gaan: de vrouwen met een jerrycan op hun schouder van maar liefs 25 liter water en hun kinderen die steeds vrolijk naar ons roepen: What is your name?
De volgende dag staan we vroeg op, echter niet vroeg genoeg: het busje dat ons naar het vliegtuig zou brengen staat ons al op te wachten: 8.00 uur i.p.v. 9 uur. Het is toch moeilijk om goede afspraken te maken in Ethiopie: of ze zijn uren te laat of zoals nu te vroeg!!
Het vliegtuig is op tijd en na een vlucht van een uur, landen we in Addis Ababa. Onze chauffeur Sultan staat ons al op te wachten met de jeep, en samen met Alexander en Matties, de Spanjaard (die we ook via internet hebben benaderd voor de jeeptoer) vertrekken we richting supermarkt. Het blijkt een supermarkt bij een benzinestation te zijn: erg duur, weinig keuze en dat voor een 9 daagse trip. We tekenen af: 1500 Birr= 67 Euro , voor 4 personen. Daar kunnen we normaal 9 dagen uit eten voor gaan in Ethiopie!!
Via een prachtige bergroute, lans een uitgegestrekt meer komen we in Ziway aan in het beste hotel van de stad:Bekele Mola hotel, schone kamers, frisse lakens en een warme douche voor 150 Birr= 6,75 Euro per nacht. De steak met gebakken aardapplene en groente maakt onze dag weer goed.
Na een goede nacht vervolgen we onze weg door de Omovallei, via Butajira, Hosanna, Sodo naar de Dorze tribe. De weg is slecht: harde zandweg met veel hobbels, gaten en losse stenen... en ja hoor: lekke band en dat in de hitte van 35 graden. Ik heb het te doen met onze chauffeur, die gelukkig hulp krijgt van een voorbijganger. Na een uur kunnen we weer rijden en bij een politiepost stoppen we om te betalen, zodat we het gebied van de Dorzebevolking kunnen bezoeken. We verblijven in een lodge met hutjes vlakbij het dorp (dat ook slechts uit een paar rieten hutten bestaat!!) De Dorze stam slapen er op de grond, waar slechts wat stro ligt met doeken erover. Het eten koken ze nog op open vuur met kolen. Ze zijn wel duidelijk toeristen gewend: bij elke foto die we willen maken roepen ze: 2 Birr!!
's Morgens om 6.00 uur worden we wakker van het gezang, dat uit een kerk komt: het is zondag. Tijd om de omgeving te verkennen: bamboebos, een aantal vrouwen die voor de kerk aan het bidden zijn, terwijl hun mannen in de kerk zitten (deze situatie komt me bekend voor!!), een meisje dat water haalt van de waterplaats: een pijp die via de berg naar beneden loopt.
Even later zie ik mannen met een doek om hun hoofd en een omslagdoek om hun heup (een gewone broek is waarschijnlijk te warm voor hun), de vrouwen dragen felgekleurde jurken en een sjaal om hun hoofd als bescherming tegen de zon.
We trekken weer verder: gebergte, daarna vlak land met metershoge termieten hopen over zeer slechte hobbelige wegen, wat wederom en lekke band tot gevolg heeft. Gelukkig toch nog tijd om Erboreau stam te bezoeken: halfnaakte mannen en vrouwen, behangen met sieraden en deels beschilderd gezichten.
Even later komen we in Turmi aan: Greenhotel met donkere warme kamers, met als meubilair slechts een kaal bed en toilet is een gat in de grond em de douche geeft alleen koud water. We hebben geen zin in weer een "pannekoek met alleen saus, dus besluiten we op de kamer te koken: macaroni, saus , groenten en daarna weer snel naar buiten: het is er erg warm, zo zonder aircondition.
De volgende dag is er markt: ik heb me in een stoel aan de weg voor het hotel laten zakken en kijk mijn ogen uit: groepen mensen, meestal vrouwen, die allerlei koopwaar op hun schouders dragen: houten takken, zakken met graan, souvernirs. Later op de markt zie ik de vrouwen druk aan het werk, terwijl de mannen met elkaar wat zitten te drinken.
"s middag gaan we naar de ceremonie als voorbereiding voor een trouwerij bij de Hamerstam. De vrouwen zijn aan het dansen en laten zich slaan door de mannen om te laten zien hoe stoer ze zijn en dat ze achter het huwelijk staan van hun mannelijke familielid.
Als afsluiting verzamelt iedereen zich bij een aantal stieren, die door een aantal mannen bijeen worden gehouden. Even later rent de aanstaande bruidegom poedelnaakt over de stieren heen om zijn mannelijkheid te tonen!
Het is tijd om weer verder te gaan: de regering heeft roet ons programma gegooid: vanwege een congres met alle boeren uit de omgeving kunnen we een deel van onze route niet doen, de stad Jinka is onbereikbaar door afzettingen. Via Key After (vernoemd naar de rode grond, waar de bergen uit bestaan) komen we in Korso aan, waar de mensen met oranje gestreepte kleding loopt, vol met gaten erin, kapotte ritsen en vuil. Geen wonder met al de stoffige wegen! De kamers in de geusthouse zijn somer, maar wel schone bedden dit keer, helaas wel direct naast de plaatselijke luidruchtige bar.
De meest bezondere ervaring vind ik wel het bezoek aan het Koncho dorp met de Karostam, waar we hebben gekampeerd.
De mensen zijn over hun hele lichaam beschilderd, slechts gekleed in omslagrokken, de mannen met geweren over hun schouders, de vrouwen met lange kettingen over hun borsten.
's Middag zit men gemoedelijk met elkaar wat te drinken, waarna de mannen even later op pad gaat om wild te schieten. Dat we daar 's nachts in onze tenten zijn gaan slapen, even buiten de omheining van het dorp, de wilde beesten nog niet eens zover van ons vandaan..
De volgende dag hebben we moeten afzien: 425 kilometer over de onverharde wegen met kuilen, alleen dit keer geen lekke band.
We zijn op tijd in Addis Ababa, waar we het vliegtuig naar Nederland nemen.
Zie foto's: http://www.albelli.nl/onlinefotoboek-delen/B68EED13-12D1-4AD0-8D56-1AF2220A0660
Hartelijke groeten van Jeroen en Desiree
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
