Tim Kat festival in Lalibela

Tim Kat festival in Lalibela 18 jan. tot 21 jan. 2011.

Beste mensen

Ik loop wat achter met mijn verslagen: Reden is: geen tijd (prioriteit)en geen internet gedurende de afgelopen 8 dagen in de Omovallei.
Echter het verhaal rond het Timkat festival wil ik jullie zeker niet onthouden: zo'n grote happening, dat de hotels/ pensions al een half jaar van te voren volgeboekt zijn.
Er was wat verwarring over de place to be: nu blijkt dar de kerst viering in Lalibela de grootste is en het Timkatfestival in Gondar de beste te zijn, met een groots carnaval en het in bad springen door duizenden mensen in Fasiladas bad (een week daarvoor liet men het bad al vollopen: vandaar dat we dagen lang geen water hadden in ons hotel in Gondar, vlak voor Timkat!!)
Enfin, onze plannen stonden al vast: we zouden namelijk onze reisgenoot voor de Omovallei -Alexander, de Bulgaar- in Lalibela ontmoeten: hij had zelfs al een tent gekocht voor ons drieeen, mochten we geen slaapplaats vinden: deze tent konden desnood in de tuin van een hotel opzetten.
Alexander zou vanuit Mekele komen en wij vanuit Gondar: spannend of we elkaar wel op tijd zouden treffen. Anders was het de vraag of we nog wel een hotelkamer konden vinden.
Een dag van te voren waren we druk bezig een buskaartje te regelen naar Lalibela. Na veel heen en weer gepraat met omstanders bleek dus dat wij als eindbestemming Dessie te moeten hebben.
Echter de man bij het loket was kaartjes voor een plaats aan het verkopn, dus wij kwamen niet aan bod en konden we 's middags terugkomen, dit keer wel met succes!
De volgende dag meldden we ons om 4.30 uur bij de bus, kregen de plaatsen voorin de bus en vertrokken om 5.30 uur. Deze keer ging de reis zo voorspoedig, dat we (incl. verlaat ontbijtstop van 20 minuten)om 12.30 uur al bij het kruispunt richting Lalibela waren aangekomen.
Echter gezien de overvolle hotels daar, besloten we op het kruispunt een hotel te nemen: dit was teveel gezegd: het bleken een aantal kamers naast elkaar te zijn, de deurklink was al te vies om aan te pakken, ik vroeg me af, hoe zou het bed zijn? Voor de zekerheid heb ik met mijn kleding aan geslapen: bang om beten op te lopen van allerlei insekten, die zich mogelijk in het matras konden bevinden. Aangezien het licht niet werkte, zijn we om 19.00 uur al gaan slapen!
De volgende dag had ik watdarm problemen: de hygiene bij het maken van de omelet van de avond daarvoor was waarschijnlijk niet naar behoren geweest, dus at ik wat bananen.
Om 8.00 uur stonden we te wachten op de minibus, die volgens de man van ons hotel er altijd was, echter een uur later was er nog niets voorbij gekomen.
We besloten en prive minibus met 2 touristen aan te houden en konden mee, de kosten zouden we delen: 4 x zoveel dan we gewend waren (nu 400 Birr= 18 Euro.)
Van de toeristen hoorden we, dat er wel hotelkamers te krijgen waren in Lalibela, echter heel duur:normaal 10 dollar, nu 50 dollar!
We hadden een adres van een hotel voor een tent, bleek dat er ook kamers vrij waren voor slechts 150 Birr, het waren armoedige kamers, maar we konden slapen. Alexander kwam dezelfde avond aan en gaf ook de voorkeur aan een kamer, dan een tent in de tuin van het hotel!
En dan het Timkatfestival:
's Middags de 18e januari begint vanaf 15.00 uur de processies vanuit de verschillende kerken, die verspeid liggen in het gebergte rondom Lalibela: priesters in witte jurken met zwarte capes, goudkleurige staf in hun handen, mannen met groenroodgebloemde gewaden, anderen mannen met goudkleurige gewaden, verschillende hoofddeksels, daarboven houden ze rode parasols vast als bescherming tegen de zon. De verschillende stoeten worden vooraf gegaan door jonge mannen, die joelend met houten stokken in hun hand, rondjes maken. Opzij daarvan staan nonnen in witte jurken met als opdruk blauwe kruisen in een kring: ze zingen, dansen en klappen in hun handen op het ritme van de drum.
Alles loopt de berg af en de stoet wordt steeds groter. Duizenden mensen staan aan de rand van de weg en zingen mee, anderen volgen de stoet. Ik kan er geen genoeg van krijgen en ren mee, via bergpaden, langs de stoet, soms stilstaan om alles in me op te nemen: het is overweldigend, zoveel vreugde en enthousiasme, ik word erin meegezogen.
Beneden in het centrum van
Lalibela gaat het door: er wordt een mis opgediend: met gezang, voordrachten uit de bijbel en rondedans door de priesters.
Daarna verdijnen de mensen van de stoet in tenten en krijgen eten en drinken.
's avonds om 23.00 uur is er weer een bijeenkomst met gezang en bidden: we laten het echter afweten, want de volgende morgen is er om 6.00 uur de ceremonie bij het bad in de vorm van een kruis: ook hier komen duizenden mensen bij elkaar, vele dragen witte kleding. De priesters zingen, lopen rondjes en zegenen het watr. Daarna rent iedereen op het heilige water af en doet het in flessen , of gooit het over de omstanders heen. Jeroen weet zijn camera te redden, Alexander is wat minder gelukkig.
We zien iedereen vertrekken voor hun ontbijt, maar nog geen uur later is men weer terug voor het volgende gedeelte van het festival: weer wordt een stoet gevormd, dit keer nog kleurijker dan de dag ervoor. De stoet gaat richting de verschillende kerken en verspreidt zich. Als we om 14.00 uur de kerken bezoeken s men daar nog aan het zingen, men krijgt er geen genoeg van.
De 20 ste januari is de 3e dag: die dag staat in het teken van Sint Michael , het schilderij wordt vanuit één van de kerken naar beneden gebracht en uiteindelijk wederom naar boven in een grote stoet: geweldig!!
Helaas het internet cafe gaat sluiten..
Hartelijke groeten van Jeroen en Desiree

N.B.Morgenavond vliegen we terug naar Nederland: onze ervaringen van de Omovallei volgen nog...