Baracoa, the place to be!

Baracoa, 4 januari 2014, 16.00 uur

Ons verblijf zit er weer op in Baracoa, het meest oostelijke plaatsje van Cuba. Zes geweldige dagen hebben we hier vertoefd. Really, I love the place.
Al was de start van het nieuwe jaar niet zoals ik me had voorgesteld. Na de champagne en voor Jeroen een dikke sigaar, waar hij maar liefst anderhalf uur mee gedaan heeft, bekeken we de Cubaanse uitvoering van de show a la Moulin Rouge in club Terazza. Na een half uur in een steeds drukker wordende menigte werd ik niet goed, zag ik sterretjes en moest ik overgeven. Kwam het door de drank, de warmte, de verkoudheid waar ik al een paar dagen last van had of was de start van het nieuwe jaar te heftig...

Voor de Cubanen is 1 en 2 januari een feestdag en dat is te merken ook. De gehele dag flaneren ze door het centrum van het stadje, swingen op de muziek van verschillende bands op het centrale podium, eten popcorn of hapjes van de kraampjes en begroeten elkaar met een kus door de wang tegen de wang van de ander te wrijven, kortom een grote happy family!
De eerste dag van het nieuwe jaar stond voor ons in het teken van rust en genieten van alles wat op straat gebeurde.
De 2e dag hebben we met een Duits stel en een Zweed uit de casa een dagtocht gemaakt met een taxi. Eerst langs een cacaoplantage, waar na weken arbeid 45 kilo cacao acht euro moet opleveren. Daarvoor moeten de vruchten eerst weken rijpen totdat ze de gele kleur hebben, daarna de kern eruit, vijf dagen drogen en dan vermalen tot poeder. De eigenaresse maakte warme chocolademelk voor ons klaar met vanillessmaak en had daarbij chocoladerepen en bonbons met honingvulling, waar we geen genoeg van konden krijgen. Heerlijk.
We reden verder naar Yumuri, een steile rots, uitmondend in een rivier. Volgens de legende zou de naam afkomstig zijn van de kreet Ýu muri´ ´Ik sterf´. Naar verluidt zouden indianen die aan de slavernij wilden ontsnappen zich hier van de rots gegooid hebben, terwijl ze dat uitschreeuwden. We gingen met een roeiboot de rivier op en hadden goed uitzicht op de rots. Nadat we gezwommen hadde in de rivier volgden we onze plaatselijk gids, die ons langs de weg had op staan wachten, naar zijn huis om koffie te drinken.
De laatste dag stapten we op de fiets en dat was afzien. Onder de temperatuur van ruim 32 graden met een onbewolkte lucht togen we de bergen in naar El Yunque, een natuurpark. Onderweg zagen we hoe boeren grote zakken cacao op ezels vervoerden, bij een plaatselijke veilingmeester lieten wegen en daar afleverden. Op de terugweg zochten we verkoeling in de rivier. Een groep toeristen zaten aan de barbeque en de Cubaan die dat voor hun klaarmaakte nodigde ook ons uit. Uiteraard tegen een goede betaling, want het woord gratis komt niet voor in het woordenboek van de Cubanen. Logisch, want met een maandsalaris van 12 CUC, ongeveer 10 euro, zijn ze blij met elk extraatje. Ze hebben dan wel recht op doktersbehandeling, ziekenhuisopname en betalen heel weinig voor electriciteit, water, eten...

Het is inmiddels maandag 6 januari 2013. We hebben een vlucht kunnen regelen vanuit Baracoa, dankzij een extra ingezet vliegtuig, een propellorvliegtuig en zijn veilig geland in Vinales.
We zitten hier al weer twee dagen in het westen van Cuba, in de vallei grenzend aan een prachtig gebergte midden tussen de tabaksplantages. Het was even wennen aan de temperatuur, namelijk 12 graden. Gelukkig is de zon volop gaan schijnen en kruipt de temperatuur langzaam omhoog naar 20 tot 23 graden. Nog een kleine week te gaan.

Hopenlijk hebben jullie in Nederland ook goed weer, wellicht sneeuw ...

Hartelijke groeten
Jeroen en Desiree