Lapland. Op sneeuwschoenen de wildernis in

28 januari 2015 Lapland, Lemmenjoki. Dag 4.

Het is nooit weg om in de uitgestrekte en besneeuwde gebieden van Lapland over enige praktische wildernisvaardigheden te beschikken. Ik ben dan ook erg blij met onze gids Marti die me uitlegt hoe ik een kompas kan gebruiken.
Nu ben ik op onze eigen zeilboot al gewend om te navigeren, maar hier in deze besneeuwde omgeving heb ik het gevoel dat ik elk moment kan verdwalen. De zon gaat schuil achter een dik wolkendek, waardoor ik niet kan zien of ik naar het noorden of zuiden loop.
Marti stelt me gerust: 'De takken van de bomen groeien meer uit naar het zuiden, dus let op welke kant van de bomen het volst is.'
Ik kijk naar de boom voor me met slechts vier takken aan de linker kant. Aan de rechterkant zijn veel takken vol aangroei: het zuiden dus.

We zijn inmiddels een half uur op pad. Ondanks de vele sneeuw is het mogelijk om de sporen te herkennen. Dankzij de toelichting van Marti ontdekken we de sporen van een vos, een haas, een rendier en zelfs van een muis.
Met handgebaren geeft hij aan om stil te zijn. Ik zie wat wits tussen bomen bewegen. Het is een sneeuwhoender: in de winter is hij wit, in de zomer heeft hij een bruine verenpracht. Door het geritsel van mijn kleding schrikt hij op en vliegt weg.
Bovenop de heuvel houden we een pauze. Hier hebben we een prachtig uitzicht op het meer. Nadat Marti verteld heeft hoe we het snelst een vuur kunnen maken, besluiten we om weer terug te gaan.

Tot op heden hebben we Marti heel trouw gevolgd in zijn spoor. Maar het is tijd voor een foto. Jeroen stapt met zijn sneeuwschoenen in het zachte sneeuw naast het gebaande pad en loopt relaxed een stukje van me vandaan.
'Toch wel handig deze sneeuwschoenen.'
Hij maakt een flinke stap opzij om in de juiste pose op de foto te komen. Een kreet. Jeroen zakt tot aan zijn knieën in de sneeuw. Hij schiet naar voren. Even later zwaait hij met zijn ijzeren sneeuwschoen: het bandje is losgeschoten van het frame, dat de vorm van een tennisracket heeft.
'Geen wonder dat ik zo diep in de sneeuw ben weggezakt.'
We liggen dubbel van het lachen. En de foto is in ieder geval gelukt!