Een waar paradijs!!

Lieve mensen

Wat is het een geweldig land: Mozambique. Zelfs de politie hier is 200% meegevallen.
Terwijl ik aan het internetten ben, is Jeroen op eigen houtje naar Inhambane gereden. Op de terugweg naar Tofo wordt hij aangehouden door de politie. "Internationaal driving licience!", klinkt het streng. Jeroen laat een rijbewijs zien, blijkt het echter van ondergetekende te zijn.
-Veiligheidshalve hou ik Jeroen zijn papieren bij mij en omgekeerd hij mijn papieren, alleen nu niet zo handig, omdat we niet bij elkaar zijn!-
Jeroen antwoordt heel beleefd: "Chief, I've the wrong wallet, my wife has mine. Chief, here is the Dutch driving licience of mine." Hierbij buigt hij eerbiedig naar de politieman en jawel, Jeroen mag doorrijden ..zonder betaling.

We verlaten Tofo vroeg in de morgen. Ik kijk nog even om en zie het lange strand van wit zand met een heldere blauwe zee gelegen achter een lang rif met op de voorgrond een rij palmbomen met daartussen ons hutje. De herinnering aan de afgelopen nacht komt bij me naar boven: het geluid van de brekende golven zo dichtbij.
Het rijden gaat vlot op de verharde tolweg; daarvoor betalen we aan tol slechts 17 meticais (Mtc)= 42 eurocent!
Onderweg doen we een poging om cappaciono te bestellen: de zwarte koffie voor Jeroen lukt wel, mijn koffie met melk echter blijft achterwege. Ik laat het er maar bij zitten: mijn kennis aan Portugees is nihil.

In Vilankulo vinden we een gezellig guesthouse: Complexo Turistico Josef e Tino met een grote ronde hut voor onszelf: 2 slaapkamers, badkamer, een zitkamer (ruimte met een tafel en 2 stoelen), incl. ontbijt en dat voor 700 Mtc= 17,50 Euro.
Onze gastheer maakt voor ons een heerlijk diner: gegrild vis met frites en salade en bied een toer aan naar de eilanden voor 2500 Mtc pp. Wij gaan als echte Nederlanders rondkijken en raken in gesprek met de gids van een groep Italianen: wij kunnen mee voor 1700 Mtc pp: scheelt ons 37 euro.
Met een dhow -Mozambiaans zeilschip- varen we op motor (helaas te weinig wind) naar het Bazaruto eiland: dat net als de Maladiven beroemd om de lang riffen met prachtig koraal met hotels waarbij je voor minimaal 425 dollar kan overnachten.
We leggen aan, lopen door het witte zand en zien aan de ene kant duin met groene beplanting, incl "tuinbonen" en verderop een steile helling, die loodrecht naar beneden loopt. Aan de andere kant hebben we een goed uitzicht op de riffen in de vorm van verschillende S-bochten in het helderblauwe zeewater: ik heb bewondering voor onze stuurman, die ons zo goed hierlangs heeft geleid. We liggen helaas te ver weg van het rif vanwege de te sterke stroming- dus kan ik alleen wat kleine, wel kleurijke vissen aanschouwen tussen wat flets koraal.
De lunch is inmiddels klaar: dit heeft de schipper klaargemaakt in onze houten boot: een bak met houtskool, waarboven ons eten is gekookt!
Na een paar uur gaan we door naar het eiland Benguera: binnen een half uur zijn we van de noordkant naar de zuidkant gelopen, wederom op witzand: de honderden krabben vluchten het water in, zodra ze ons zien.

Het is al snel donker doordat het winter is: om 17.30 uur begint het te schemeren en om 18.00 uur is het pikkedonker: wel veel sterren in de lucht. We gaan snel wat geld pinnen en lopen relax terug naar ons guesthouse. Nog geen 5 minuten na ons komt een Duits echtpaar overstuur aan: zij is net beroofd van haar tas met camera en had ook even daarvoor gepind. De overvaller had aan haar tas getrokken, maar omdat ze weerstand gaf, had hij met een steen op haar hoofd geslagen.
Later horen we, dat er een paar dagen eerder ook een beroving heeft plaatsgevonden, maar dat de politie de overvallers al had opgepakt.
"De strandweg voor het guesthouse is niet verlicht en dan is het beter om het donker daar niet te lopen", waarschuwt de eigenaar van ons guesthouse.

De volgende dag rijden we naar Morrumbene: we hebben in de lonely planet reisgids gelezen, dat daar vandaan dhows door een kanaal naar het uiterse punt van het schiereiland Punta Linga Linga zeilen. Dat willen we niet missen.
Het is uiteindelijk een onvergetelijke zeiltocht: eerst stallen we onze auto bij het huis van een bewoner vlakbij de haven. Een andere Mozambikaan roept voor ons een visser aan, we stappen in zijn zeilboot en zeilen door een lang kanaal vol met bochten en ondiep water via een grote baai naar Linga Linga. Een lang wit strand vol met wijvende palmbomen, waarbij ik een bad neem in heerlijk helder zeewater en de eigenaar van de Funky Monkey backpackers guesthouse ons in de watten legt: eerst een drankje. Terwijl we wachten op het diner, heeft onze gastheer 2 stoeltje klaargezet bij een kampvuur. Het diner bestaat uit rijst met kip in kokossaus met geroosterde bruine bonen en gemende salade.
In ons hutje staat een olielamp klaar en met een laatste blik naar de heldere hemel vol met sterren ga ik slapen.
's Morgens staat er een kano voor ons klaar, waarmee we de mangrove gaan verkennen: grote groepen bomen, die bij vloed een paar uur onder water staan.
Na een ontbijt met pannekoeken, klaargemaakt op houtskool, verlaten we dit paradijs met de dhow van onze gastheer.

De laatste nacht in Mozambique verblijven we in onze tent vlakbij het strand in Chidenguele en eten we met een Zuid-Afrikaan samen een steak, afkomstig van zijn braai.
De volgende dag hebben we nog wat spannende momenten met de 1.8 km lange zandweg voor de boeg: gelukkig heeft het geregend, waardoor de zandweg wat harder is en met de Zuid-Afrikaan in ons kielzog bereiken we zonder problemen de asfaltweg en vertrekken naar Hazyview in Zuid-Afrika. Nog een kleine week te gaan.....


Inmiddels zijn we vanmorgen 13/8 om 9.00 uur in Nederland aangekomen.
De post is bekeken, de mail gecheckt, de eerste boodschappen zijn gedaan. Jeroen heeft weer heerlijk gekookt en vanavond hebben we als vanouds TV gekeken.
Het is fijn om terug te zijn, al zal ik zeker nog regelmatig terug denken aan de mooie momenten in Zuid-Afrika en Mozambique.

Het verslag van de laatste dagen in Zuid-Afrika volgt spoedig.

Hartelijke groeten,
Jeroen en Desiree