Havana, een stad die altijd leeft...

Havana, 16 december 2013.

'Hola' We worden enthousiast begroet door Ariel als we na elf uur vliegen op het vliegveld van Havana aankomen. Via Fons, een collega van Jeroen die meerdere keren per jaar Cuba aandoet, zijn we in contact gekomen met Ariel, een Cubaan, die elke dag speelt in een van de vele Salsa bandjes en ons nu opvangt. Heerlijk om nu niet overvallen te worden door Cubanen die ons wel de goedkoopste adresjes zullen tonen. Met een heuse Chevrolet uit 1958 worden we door een vriend van Ariel langs de brede straten met palmbomen naar het historische La Habana Vieja gebracht met statige Spaanse koloniale gebouwen. In de casa particulares van Marisol moeten we vier trappen omhoog, maar dan heb je ook wat: het uitzicht op De straat Obispo, waar het krioelt van de mensen op zoek naar een leuk restaurantje. Vanaf het dakterras in de schommelstoel voel ik me verbonden met de families om me heen, die bezig zijn met de was of net als ik zitten te chillen, luisterend naar de opzwepende Salsa muziel die van verschillende kanten naar ons toekomt. Het is tien uur 's avonds als ik me neervlij op ons bed en binnen enkele seconden in dromenland ben. In Nederland is het dan al vier uur 's nachts.

De volgende morgen sta ik om acht uur naast mijn bed: ik kan niet wachten om Havana te verkennen. Op de Obispo is het een kleurrijk gebeuren: dames met knalrode en zeer korte rokjes, andere met leggings strak gespannen om huin zeer brede heupen, begeleid door hun mannen in T-shirt waarbij de korte mouwen bekneld zitten tegen de brede spierbundels van hun bovenarmen. Op elke hoek van de straat staat er wel iemand met koopwaar: bananen, kokosnoten, gebakken koeken. We zien af van fietstaxi of een Ford uit de jaren vijftig, maar stappen in de hop-on-hop-off-bus, een dubbeldekker zonder dak, en laten ons meetronen langs de boulevard Malecon naar de Champs-Elysees van Havana met art-decohuizen en pleinen met standbeelden. Bij een immense begraafplaats stappen we uit en struinen langs familiegraven, sommige in een kapel, andere op een rij naast elkaar, soms met enorme beelden in de vorm van een engel of Jezusfiguur.
Als we weer verder willen blijken de vertrektijden flexibel te zijn: het is ruim een uur wachten, voordat onze bus komt. Op de vragende blik antwoordt de chauffeur: 'Dat is vanwege lunchtijd, dan rijdt de bus een heel uur niet!'
Wordt vervolgd...

Dit is mijn eerste indruk van Havana, maar aangezien het internet het snel laat afweten, moeten jullie het hier even mee doen.

Groetjes vanuit Trinidad, waar we de komende dag zullen doorbrengen,
Jeroen en Desiree