Havana, deel 3

Beste mensen.

Allereerst bedankt voor jullie enthousiaste reacties. We hopen, dat jullie daar in Nederland net als ons goed weer hebben. De temperatuur loopt hier per dag op. Hoe zal het zijn als morgen op 24 december de carnaval hier in Romedios gaat beginnen en twee wijken van de stad elkaar de loef proberen af te steken...

Dag 3 Havana vervolg.
We staan inmiddels een half uur te wachten bij de entree van Casa de musica. De laatste Cubanen met onduidelijke briefjes in hun hand zijn naar binnen. De portier wuift ons vriendelijk toe. We mogen de zaal in, maar moeten onze rugzakjes inleveren, nadat Jeroen is gefolieerd. Salsa muziek klinkt door vanaf de grote TV schermen. Een dame leidt ons naar een van de vele tafeltjes. Elke vrije ruimte tussen de tafels is ingenomen door dansende, vooral hevig met de heupen zwaaiende mannen en vrouwen. Na een uur gaan de gordijnen voor het podium open en de spotlichten aan. Een formatie van twintig man laat het geluid aanzwellen achter hun drums, gitaarts en samba ballen. Al ken ik geen woord Spaans, toch zing ik volmondig mee. Jeroen springt uit zijn stoel en huppelt mee. Een Cubaan deelt spontaan zijn glas rum met Jeroen. ´Wat een aardige man,´roept Jeroen. Totdat nog geen vijf minuten later de Cubaan aan Jeroen vraagt om een fles rum te kopen, zodat ze het gezellig kunnen delen. Met ´ze´bedoelt hij zijn familie bestaande uit tien personen... Voor ons het sein om op te stappen, voordat het echt ´gezellig´wordt.

Dag 4. We hebben al een dagelijks ritueel ontwikkeld, eerst gaan we naar het loket een paar deuren verderop. Een vriendelijke Spaanse mevrouw serveert mierzoete espresso koffie in kleine kopjes, die we staande opdrinken. Voor de rest van het ontbijt lopen we door naar een grauw gebouw, waar de locale bevolking hun eten koopt. Hier kost alles een vierde van wat we normaal uitgeven. Dit keer geen CUC maar ´gewone´ peso´s. We nemen plaats achter een smoezelige toonbank op ronddraaiende barkrukken, waarvan het zitgedeelte elk moment kan afbreken. Dankzij het Prisma woordenboek op onze telefoon, kunnen we een broodje gebakken ei bestellen in ons beste Spaans, pan tortilla. De kok gooit een paar geklutste eieren op een bakplaat en smeert het uit tot een uiterst dun pannenkoekje, dat vervolgens in zes stukjes wordt gesneden en over zes broodjes wordt verdeeld. Als bij de eerste hap mijn tanden in het broodje blijven hangen, vraag ik me af of dit broodje ooit de bakoven van binnen heeft gezien.
We verlaten onze vertrouwende straat en wandelen over een breed troitoir richting het staatshotel, om de kaarten voor de sigarenfabriek te kopen, als we door een taxichauffeur worden aangesproken. Na de gebruikelijke vragen, waar kom je vandaan, waar ga je naar toe, komt hij al snel tot het doel van het gesprek. ´Alleen vandaag zijn voor de halve prijs echte sigaren te koop. Eén keer per maand krijgen de werkers van de sigarenfabriek de gelegenheid om gedurende vierentwintig uur twee dozen sigaren thuis te verkopen. Jullie moeten snel zijn, want om tien uur, dus over vijftien minuten, loopt de verkoop af.´ Hij wijst naar een woning in de straat aan de overkant. Hij moet helaas werken, anders had hij ons het graag laten zien. We lopen door en nog geen minuut later horen we percies hetzelfde verhaal van een andere jongeman. Hij wil ons er graag naar toe brengen, want hij hoeft pas over een half uur naar zijn werk, namelijk het staatshotel waar we naar toe op weg zijn. Jeroen heeft het volste vertrouwen in hem en daarom volgen we hem naar het betreffende huis. In de huiskamer staan verschillende dozen sigaren opgesteld. Het echtpaar dat erbij zit knikt op elke vraag die de jongeman stelt. Ja, ze werken in de sigarenfabriek en mogen de sigaren alleen vandaag verkopen. Ik heb er geen goed gevoel over. ´Sorry, maar we doen het niet. We hebben de sigaren al bij vrienden besteld,´ roep ik uit en sta resoluut op. De jonge Cubaan ziet dat ik het meen en rent boos de deur uit. Ik kijk hem na en wat zie ik. Een paar meter verder staat de taxichauffeur, die we daarvoor hadden gesproken, hem op te wachten. Ze begroeten elkaar als oude kameraden, waarbij ik de jongeman hevig zijn hoofd zie schudden...

Hartelijke groeten,
Jeroen en Desiree